به نقل از «فرارو»

الیکا عبدالرزاقی: سوء‌تفاهم با رئالیتی‌شوها باید حل شود

تاریخ انتشار: ۲۲ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۴۵۲۱۷۶

الیکا عبدالرزاقی که این روز‌ها در قالب مجموعه‌ای در حوزه کودکان با عنوان «فوفو مسافری از کامادو» به ایفای نقش پرداخته و از شبکه نمایش خانگی در حال پخش است، در گفتگو با ایسنا، درباره‌ی تجربه کار کودک و دغدغه خود اظهار کرد: فکر می‌کنم همه نسبت به حوزه کودک، دغدغه‌مند باشند؛ اینکه ما کار‌هایی را با کودکان می‌سازیم و اسم آن را کار کودک می‌گذاریم خیلی متفاوت است با کاری که برای کودک ساخته می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سریال «فوفو مسافری از کامادو» هم علاوه بر اتفاقات کمیکی که در آن می‌افتد، مخاطب و نقطه هدف آن هم کودکان است و هم بزرگسالان که به واسطه کودکان کار را دنبال می‌کنند. بیش از این هم کار کودک از جمله «شهر گربه‌ها» را تجربه کردم که فصل یک آن اکران شده و فصل دو آن هنوز اکران نشده است.

این بازیگر درباره فعالیت در حوزه کودک عنوان کرد: کار در این حوزه همیشه برای من جذاب بوده است؛ نه فقط اینکه برای کودک کار بسازیم، به این دلیل که نسل جدیدی از طرفداران را پیدا می‌کنی که کار‌های قدیمی تو را ندیده‌اند و تو را به عنوان بازیگر شاید نشناسند، اما در این حوزه فوج عظیمی از طرفداران را پیدا می‌کنی و این برای من خیلی جذاب است؛ به ویژه اینکه این روز‌ها که «فوفو مسافری از کامادو» در حال پخش است، هر کجا که می‌روم بچه‌ها خیلی سمت من می‌آیند و نسبت به این کار ابراز علاقه می‌کنند که برای من خیلی شیرین است. کلا کودک، مخاطب خالص و شیرینی است.

ماجرای اختراعات عجیب و خنده‌دار

وی با اشاره به نقش خود در سریال «فوفو مسافری از کامادو» یادآور شد که در این مجموعه نقش زنی مخترع را ایفا می‌کند و در این زمینه توضیح داد: این شخصیت اختراعات عجیب و خنده‌داری دارد و خیلی برای خودم جذاب بود به دلیل اینکه قصه‌های آن خیلی خلاقانه نگارش شده‌اند و باعث می‌شود خلاقیت در بچه بیشتر پدیدار شود. اغلب ایده‌پردازی‌ها در این مجموعه در کنار نویسندگان خوبی که داشته توسط کارگردان کار، آقای میثم معراجی که کودکِ درون فعالی دارند، پیاده شده است. تیم سازنده‌ای که علاوه بر حرفه‌ای بودن، همه کودک هم بودند و با تمام وجودشان کار کردند و من تقریبا ۶۰ الی ۷۰ درصد آن چیزی که بازی کردم توسط کارگردان به سمت نقشم هدایت شدم، ایشان مخاطب کودک را به خوبی می‌شناسد و پیشنهاد‌های خیلی خوبی برای اینکه کار به سمت فانتزی شدن برود، داشتند.

شبکه نمایش خانگی افکار و ایده‌های به‌روزتری نسبت به تلویزیون دارد

عبدالرزاقی درباره تجربه فعالیت خود در شبکه نمایش خانگی با توجه به اینکه سریال «فوفو مسافری از کامادو» از این مدیوم در حال پخش است، معتقد است: برای بازیگر متن، کارگردان و خود فیلمنامه مهم است اینکه پلتفرم پخش آن کجا باشد مهم نیست و خیلی فرقی ندارد که تلویزیون باشد یا شبکه نمایش خانگی یا جای دیگر. محدودیت‌ها مثل هم است و تقریبا مثل هم هستند، شاید تنها چیزی که کمی شبکه خانگی را متفاوت می‌کند این است که افکار و ایده‌های به‌روزتر و قابل لمس‌تری نسبت به تلویزیون برای مخاطب دارد و در متون فیلمنامه‌نویسی دست عوامل و بازیگران بازتر است، چه برای شوخی کردن و چه برای صحنه‌های کمدی و موارد دیگر.

«برف بی‌صدا می‌بارد» در نطفه خفه شد

بازیگر «برف بی‌صدا می‌بارد» در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود درباره فعالیت‌های خود در تلویزیون و همچنین در پاسخ به اینکه چرا ساخت این سریال نیمه‌کاره ماند؟ نیز بیان کرد: من، بازیگر تلویزیون هستم و خیلی در شبکه نمایش خانگی کار نداشتم. از سال ۷۷ تاکنون بازیگر تلویزیون بودم و هستم و سریال «برف بی‌صدا می‌بارد» هم سریال پرمخاطبی بود. همیشه بر سر این موضوع بحث بوده که سریال‌های طولانی و پرقسمت برای مخاطب جذاب است و اگر که قصه هم کشش داشته باشد، آن را دنبال می‌کند و می‌بینیم که چندین سال است در شبکه‌های خارجی و حداقل در شبکه‌های تُرک‌زبان مردم سریال‌های طولانی را دنبال می‌کنند. این اتفاق برای «برف بی‌صدا می‌بارد» هم افتاد، اما چیزی که این امکان را میسر می‌کرد، بودجه، امکانات و حمایت بود؛ اتفاقی که این سریال از آن بسیار رنج برد. این بود که بودجه و امکانات بسیار کمی داشت و در نتیجه نصفه و نیمه ماند؛ با وجود اینکه متن ۷۰ قسمت از آن آماده بود، اما امکان ساخت ادامه آن در تلویزیون به وجود نیامد.

عبدالرزاقی در ادامه گفت: سریال «برف بی‌صدا می‌بارد» شروعی بود برای اینکه مخاطبان را به تلویزیون بازگردند و اینکه شاید بخواهند انتخاب وطنی برای سریال‌های طولانی داشته باشند، ولی خب در نطفه خفه شد و امکان اینکه ادامه پیدا کند برایش فراهم نشد. به هر حال این یک شروع بود. شاید در این سریال فضای غم بارز بود. گاهی به من گفته شد که چرا سریال پر از غم و گریه و زاری بود؟ اما به هر حال این قصه این‌گونه بود و با این وجود خیلی هم مخاطب داشت و می‌توانست شروعی برای سریال‌های طولانی باشد.

سریال‌های ۹۰ شبی خیلی پرمخاطب بود

این بازیگر در ادامه گفتگو با ایسنا یادآور شد: سریال‌های نود شبی ما خیلی پرمخاطب و جذاب بودند و این‌ها همه وابسته به اتاق فکر‌هایی بود که عمل می‌کردند. اتاق فکر‌هایی از جنس هنرمندان و نه مدیران؛ چراکه مدیران کارشان مدیریت است و می‌آیند، می‌روند و دائمی نیستند. هنرمندان پیشکسوت ما می‌توانند در اتاق فکر‌ها باشند. هنرمندان جوان‌تر هم می‌توانند ایده‌های ناب و به‌روز بدهند که بشود کاری کرد در غیراین‌صورت امیدوارکننده نیست که تلویزیون به دوران اوج خود برگردد، مگر اینکه واقعا فضا را باز کنند و به هنرمندان اعتماد کنند تا آن‌ها نسبت به آثار هنری تصمیم‌گیری کنند.

تلویزیون باید تمام قد پشت کارهایش بایستد

وی در پاسخ به اینکه مقطعی در حوزه طنز و به ویژه در سریال‌های مهران مدیری دیده شد، درباره علت کم شدن کار‌های طنز نیز اظهار کرد: من سال‌ها کار کمدی کردم، هم در تئاتر و هم در سریال‌های آقای مدیری. از سریال «باغ مظفر»، «گنج مظفر»، «مرد هزار چهره»، «قهوه تلخ»، «ویلای من»، «شوخی کردم»، «عطسه» گرفته تا «دورهمی» کار‌هایی بودند که با آقای مدیری همکاری کردم. کار من کم نشده، اما کار طنز کم شده است. اینکه وقتی سریالی ساخته می‌شود و عنوان می‌شود، با فلان قشر نمی‌تواند شوخی اتفاق بیفتد، باعث لطمه زدن به این حوزه در تلویزیون می‌شود؛ بنابراین همه این سریال‌ها ترجیح می‌دهند در پلتفرم‌ها کار کنند. در حالی که وقتی کاری از تلویزیون پخش می‌شود، تلویزیون باید تمام قد پشت آن بایستد نه اینکه خودش را در گروه افراد معترض قرار دهد، سپس کار را حذف و یا برخورد‌های دیگر کند.

ریسک حضور بازیگران در رئالیتی‌شو‌ها

عبدالرزاقی که این روز‌ها در رئالیتی شو‌های سعید ابوطالب دیده می‌شود، در پایان درباره اینکه آیا حضور در رئالیتی‌شو‌ها ریسکی برای بازیگر محسوب نمی‌شود؟ توضیح داد: در همه جای دنیا می‌بینیم که بازیگران در شو‌های تلویزیونی و تبلیغات حضور موثر و پررنگی دارند و شما این اتفاق را در تمام ممالکی که سینما و تلویزیون برای آنهاست و برای ما وارداتی است، می‌بینید؛ بنابراین این اتفاق در دنیا مساله‌ای نرمال است. حالا ما در این بخش دچار سوءتفاهم‌هایی هستیم که به نظرم با همین رئالیتی‌شو‌ها و با همین برنامه‌ها باید رفع شود؛ همانطور که در بخش تبلیغات اندکی این سوءتفاهم رفع شده، ولی سال‌ها پیش همین موضوع با مشکلاتی همراه بود.

منبع: فرارو

کلیدواژه: الیکا عبدالرزاقی قیمت طلا و ارز قیمت موبایل فوفو مسافری از کامادو برف بی صدا می بارد سریال های طولانی شبکه نمایش خانگی رئالیتی شو ها سریال ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۵۲۱۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حرف‌های جنجالی بازیگر مشهور که صداوسیما اصلا قبول ندارد

اعتماد نوشت: بهنام تشکر به‌تازگی در برنامه «زودیاک» که در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود، حضور یافته و از بازیگران اصلی است.

گفت‌وگوی زیر به این مناسبت با او انجام شده است.

دلیل حضورتان در برنامه زودیاک، علاقه به بازی مافیاست یا حضور در یک گیم شو به عنوان یک تجربه متفاوت در قالب تصویر؟

من بازی مافیا را دوست دارم و از اولین نفراتی بودم که در تلویزیون مافیا اجرا کردم و گاد بازی بودم. هرچه سری‌های جدیدتری از مافیا تولید شد، نقش‌های بیشتری روی کار آمد که برای من جذاب بود. زودیاک هم سناریوی جذاب و متفاوتی داشت و وقتی دوستان دعوت کردند تصمیم گرفتم که در برنامه زودیاک باشم.

گرداندن بازی مافیا را بیشتر دوست دارید یا بازی کردن را؟

گرداندن بازی را بیشتر دوست دارم. اینکه سفید باشم برایم لذتبخش‌تر است.

نظرتان در مورد مدل اجرا و گردانندگی محمد بحرانی در زودیاک چیست؟

محمد را خیلی زیاد دوست دارم و به نظرم در هر جایی که قرار می‌گیرد، مخاطب همراهش است. فکر می‌کنم در فصل اول زودیاک، کمی با احتیاط گرداندن بازی را پیش می‌برد و مراعات بازیکن‌ها را می‌کرد. اطمینان دارم که خودش هم به این فکر کرده و در فصل دوم، به تغییر مدل گردانندگی بازی فکر کرده است.

از تجربه کار در نمایش خانگی و تفاوتش با تلویزیون بگویید؟

من تقریبا جزو اولین نفراتی بودم که نمایش خانگی را با سریال ساخت ایران تجربه کردم. ساخت ایران اولین سریالی بود که به صورت دی وی دی منتشر شد. این دو مدیا، تفاوت‌های مشخصی دارند. محدودیت‌های صدا و سیما، فیلمنامه‌هایی که تثبیت می‌کند، ناظران پخشی که دارد با نمایش خانگی متفاوت است. فضای کار در پلتفرم‌ها راحت‌تر است و به این واسطه، کارگردان‌ها، نویسنده‌ها به تبع آن بازیگران دست‌شان در کار بازتر است. این‌ها مواردی است که همه می‌دانند و البته خیلی هم پیچیده نیست.

به عنوان کسی که بخش زیادی از تجربیات کاری‌اش را به نقش‌آفرینی در سریال‌های تلویزیون اختصاص داده، ممکن است که شما هم مثل خیلی‌ها، نگران حال این روز‌های تلویزیون باشید. از نظر شما تلویزیون چطور می‌تواند به وضعیت سابقش برگردد؟

تلویزیون باید به همه نظرات مردم توجه کند و برای همه اقشار مردم برنامه بسازد، نه فقط برای عده‌ای خاص. مدیران تلویزیون فعلی، تمرکزشان را بر چیز‌هایی گذاشته‌اند که فقط و فقط خودشان قبول دارند در حالی که خودشان هم خیلی خوب می‌دانند که بخش زیادی از مخاطب‌شان را از دست داده‌اند و به نظر می‌رسد که با این شیوه‌ای که پیش می‌روند، خیلی هم برای‌شان مهم نیست. امیدوارم که این مدیران عزیز، تجدیدنظری در روند سیاستگذاری‌شان داشته باشند که تلویزیون مثل دهه هشتاد یا حتی اوایل دهه نود، دوباره به اوج خودش برگردد و با سریال‌های پرطرفداری مثل ساختمان پزشکان و دودکش و باقی سریال‌های خوب و موفق، مردم و مخاطب را برای خودش حفظ کند. من فکر می‌کنم مردم هنوز هم انتظار دارند تلویزیون به رسانه اصلی و ملی همه افراد جامعه تبدیل شود.

به سریال ساختمان پزشکان اشاره کردید؛ تیم سازنده این سریال، تجربیات خوبی در تلویزیون رقم زدند. به نظرتان جای خالی چهره‌های دهه‌های قبل چقدر در تلویزیون احساس می‌شود؟

به نظرم بیشتر از جای خالی کسانی که در آن سریال‌ها یا برنامه‌ها کار می‌کردند، جای خالی برنامه‌های‌شان احساس می‌شود. این وضعیت، نتیجه مدل تصمیم‌گیری فعلی است. اتفاقا همان عوامل الان تجربیات‌شان بیشتر شده و ممکن است در شرایط مطلوب، خیلی بهتر از قبل کار کنند. باز هم تأکید می‌کنم که تصمیمات تلویزیون مهم است و به نظرم خیلی هم جرات و جسارت ویژه‌ای نمی‌خواهد. به هر حال آن برنامه‌ها و سریال‌های خیایان خلوت کن در همین تلویزیون، تولید و پخش شده‌اند.

ترجیح‌تان کار در فضای کمدی است یا جدی؟

در حال حاضر به فضای کمدی نمی‌توانم فکر کنم و راستش اصلا کمدی در من گم شده و دلایلش را هم همه می‌دانیم. اما به دور از شرایط فعلی، فضای جدی و درام را بیشتر دوست دارم.